Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Τον χρoνo κυνηγαω

Πάντα με θυμάμαι να μετράω
μέρες,μήνες,χρόνια
20 μέρες 3 χρόνια και άλλα τόσα...
Και όταν τελειώσει πάλι από την αρχή


Τι περιμένω πια ;

Δεν ξέρω


.10...9
Μετράω χωρίς να ξέρω το τέλος
8...7
Εμένα ο χρόνος είναι φίλος...κι ας τον φοβάμαι
6....5
Και χαίρομαι όταν κοντεύω στο τέλος
4....3
Και όταν φτάνω εκεί
2........1

Νιώθω ακόμη πιο άδεια
0

Και αρχίζω παλι το μέτρημα
10...


Όλο για κάτι θα περιμένω
Και θα μου λείπει
Αλλα θα μετράω ένα βήμα την φορά....και θα φτάσω....ίσως στο τέλος ίσως στην αρχή!

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Κενό


Όσο ψέμα και να βάλω δεν γεμίζει
Είναι το μόνο αληθινό που έχω
Και γι αυτό το αγαπώ.

Κάθε μέρα το αγκαλιάζω το φέρνω πιο κοντά μου...μέχρι να με πάρει μέσα του...

Όσο το γεμίζω τόσο αδειάζει....


Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Η μελωδια

Η μελωδία του θανάτου αυτη η καταραμένη... επιστρέφει.. υπάρχει μέσα μου.
Πάλι;
Τι άλλο έχει μείνει να καταστρέψει ;

Πάρε τα...Όλα
Άσε με εδώ μόνη με τις αναμνήσεις μου...είναι αρκετές.


Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Το δωμάτιο



Και εμεινα μονή μέσα στο δωμάτιο με τους τοίχους με τα ξεθωριασμένα χρώματα χωρίς παράθυρα χωρίς αέρα
Το άδειασαν...
Μόνο η σάρκα μου έμεινε...που περιμένει
 Και 4 τοίχοι
Μα πως;
Δεν γίνεται...το θυμόμουν αλλιώς αυτό το μέρος
Το θυμόμουν ζωντανό γεμάτο αγάπη
.
Οι επισκέπτες του το ξέχασαν το άφησαν μονο του να καταστρέφεται

Μέρα με την μέρα...
Όμως έχουν ακόμη τα κλειδιά
Αλλα δεν τους νοιάζει...





Το έχουν κλειδώσει και το έχουν αφήσει...και μέσα του παγιδευμένη εχω μείνει και εχω ταυτιστεί μαζί του
Θα μου ανοίξεις ποτε;
Κουραστικά εδω.