Ποτε δεν ημουν καλη στα λογια
Και ηρθες εσυ και μου ζητάς να βγάλω λέξεις απο μέσα μου
Όμοιες με τις σκέψεις μου
πως να το κάνω;
Aφού μια ζωή έμαθα να υπομένω και να σιωπώ ;
πως να το κάνω;
Aφού μια ζωή έμαθα να υπομένω και να σιωπώ ;
Να σου πω ποσο σκατα ειναι τα πραγματα μεσα στο κεφαλι μου ;
Και πιστεύεις οτι αρκεί; Οτι φτάνουν λιγες λεξεις να περιγράψουν μια ολόκληρη ζωη
Ένα λάθος;
Δεν χρειαζομαι κανενα να μου υπενθυμίζει τι ανθρωπος ειμαι το ξερω απο πρώτο χερι και με μισω
Δεν σε αδικώ αν νιωθεις το ιδιο
Η μεγαλυτερη ειρωνεία ειναι η ελπιδα
Οτι καποιος θα δει τα συντρίμμια
θα τα ενώσει
θα τα ενώσει
Και θα κλείσουν οι πληγές
Ειρωνεία