Σ αυτή την ταράτσα
Σ αυτή την ταράτσα έσβησα τα πρώτα μου τσιγάρα και τα πέταξα άγαρμπα με την ελπιδα να τα πάρει ο αέρας να μην μείνει καμία απόδειξη .
Εκεί που εκατσα μαζί σου
Ήσουν ο πρώτος μου έρωτας
Μου έδειχνες κάποιους αστερισμούς που ποτε δεν κατάλαβα αλλά έγνεψα καταφατικά , δεν ήθελα να σου δείξω ποσό ανόητη μπορώ να γίνω.
Σε αυτή την ταράτσα τραγουδούσαμε ως το πρωί .
Ερχόσουν κρυφά και εγώ έτρεμα .
Όχι από φόβο ,απ το άγγιγμα σου.
Και μετά σιωπή.
Την φοβάμαι την σιωπή
Την δίκη μου σιωπή φοβάμαι όχι τiς άλλες
Φοβάμαι ότι μια μέρα θα πάρω φορά από αυτή την ταράτσα και για λίγα δευτερόλεπτα θα είμαι ελεύθερη στον αέρα
Οι σκέψεις μου πάλι με παιρνούν από το χέρι
Πως γίνεται να είναι τόσο δυνατές
Κάνουν τόσο θόρυβο που τα βραδιά δεν μπορώ να κοιμηθώ
Μόνο με λίγα χάπια και κάποιες ουσίες .
Από αυτό το λαιμό έχουν περάσει τοσα και αλλά τόσα.
Νιωθω ότι αν τα όργανα μου μπορούσαν να μιλήσουν θα με κατηγορούσαν για κάποιο είδος βιασμό. Ούτε λόγος όμως για την ψυχή δεν θα άντεχα να βρεθώ απέναντι της.
Πρέπει απλά να σταματήσω να σκέφτομαι λίγα λεπτά ησυχίας
Λίγα λεπτά μέχρι να βρεθείς στο έδαφος
Το απόλυτο λευκό
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)