Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2020

Για την Nτολυ και την κάθε Nτολυ

(Για την κοπέλα που έμεινε στην σκηνή λιγο μετά που έσβησαν τα φώτα και

πήρε λιγο  μυρωδιά μοναξιάς, κρύου και ματαιοδοξίας ,που έμεινε στην αίθουσα )


Τα χάπια αυξάνονται και μειώνονται ακολουθώντας τα ποσοστά τρέλας που θα μετρήσει το κοντέρ

Τρέλας; Το λένε ακόμα έτσι; 

Τα κίτρινα σταματατουν την ταχυπαλμία τα άσπρα σε προσγειώνουν στην ζωή 

Μερικές φορές κρύβεις τα άσπρα στα ντουλάπια 

μπας και προλαβεις να φύγεις λίγα λεπτά 

Και η πτώση παντα απότομη 

Τότε μαζεύεις όλα τα άσπρα και θες να σε καταπιούν αυτα 

Η επιστροφή ανοίγει άλλες πόρτες και η νηφαλιότητα κάνει τα βήματα σου πιο σταθερά 

Για λιγο,παντα για Λιγο 

Για λιγο κοντά στην μέγιστη ηδονή 

Ηδονικά λεπτά που σου τσιμπάνε το κορμί και σου ψυθιριζουν στο αυτι αστείες ιστορίες 

Αλκοόλ και χάπια 

Χάπια και αλκοόλ

Ανοίγουν επίπλαστες πόρτες για μικρά χρωματιστά σύμπαντα που κάπου έχουν ξεχαστεί σε ότι σου έχει μείνει από υποσυνείδητο Και το αυτό 

Και άλλες τέτοιες φιλοσοφίες που θα ακούς από μικρή από τύπους πισω από γραφεία που θα σου πετάνε χάπια και διαγνώσεις στα μούτρα 

Ο μικρός ηδονικός χορος θα κρατήσει τόσο ώστε να μπορείς να πεις ότι ανεπνευσες 

Και μετά να σε βάλει σε μια μικρή στροφοδινη ανυπαρξίας 

Στο κρεβάτι με χέρια να γαντζώνονται από το μικρό κομοδίνο 


Εάν έβλεπα εμένα μικρή κάποτε θα μου έλεγα να μην σταματάω να σπαταλάω την ζωή , να δένω τα κορδόνια μου και να μιλήσω.